بسم الله الرحمن الرحیم
روش فرعون در مطیع کردن قوم خودش این بود:
«فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطَاعُوهُ...» (زخرف۵۴)
برای قومش، طلب خفت و ذلت می‌کرد و آن‌ها مطیع او می‌شدند.
آیت الله تهرانی در تفسیر فرقان، توضیحی دارند که مضمومنش این است: «الاستخفاف طلب سبکی است در ثقل [وجود انسان]، و عقل ثقل انسان است.»
علامه مصطفوی در التحقیق ذیل آیه می‌گویند: «مراد از استخفاف، خفت معنوی یا خواری، ضعف و ذلت است.»
و آقای قرائتی در مورد آیه گفته‌اند: «اطاعت در نظام فاسد بر اساس تحقیر مردم است.»
این را بسط بدهید به تمام سطوح و لایه‌های جامعه. هرکسی بخواهد با استخفاف دیگران، مورد اطاعت واقع شود، روشش فرعونی است.
خواه مرد در خانواده باشد و زن را ضعیف و زبون و خفیف در عقل، بخواهد و بداند و او را این‌گونه طلب کند، یا حاکم و سیاستمدار جامعه‌ای که قومش را احمق و جاهل بخواهد و سوار بر جهلشان شود.
در ولایتِ حق، استخفاف راهی ندارد، بلکه ولایت، در جهت رشد و عقلانیت است.
«ولی» در جامعه ولایی، اهل و قومش را رشد می‌دهد و خفیف نمی‌کند. وهرکسی به نظام ولایی چنین نسبتی داد، ولایت را نفهمیده است.
