بسم الله الرحمن الرحیم
️در عرف ما وقتی یکی از عزیزانمان حرف از رفتن و مرگ می‌زند می‌گوییم: «خدا نکنه، ان‌شاءالله زنده باشی...» اما وقتی فاطمه حرف از رفتن می‌زند و برای پیوست به پدرش دعا می‌کند، ببینید امیرالمؤمنین چه می‌گفتند.
ایشان می‌گفتند «خدا تو را عافیت می‌دهد، خدا تو را باقی می‌دارد».
یعنی فاطمه امید دارم بمانی...
برای علی بمانی
حرف از رفتن نزن..
متن روایت: حضرت بعد پدرشان این دعا را می‌خواندند:
«... فَکَانَ مِنْ دُعَائِهَا فِی شَکْوَاهَا یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ بِرَحْمَتِکَ أَسْتَغِیثُ فَأَغِثْنِی اَللَّهُمَّ زَحْزِحْنِی عَنِ اَلنَّارِ وَ أَدْخِلْنِی اَلْجَنَّةَ وَ أَلْحِقْنِی بِأَبِی مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آله
یا حىّ یا قیّوم، به رحمت تو چنگ مى‌زنم پس به فریادم برس. خداوندا مرا از آتش رهایى بخش و در بهشت داخل فرما و به پدرم محمّد صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم ملحق نما.
سپس امیرالمؤمنین می‌گفتند:
«فَکَانَ أَمِیرُ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ یَقُولُ لَهَا یُعَافِیکِ اَللَّهُ وَ یُبْقِیک»
خدا تو را عافیت مى‌دهد و باقى مى‌دارد.
فاطمۀ اطهر در پاسخ مى‌گفت:
فَتَقُولُ یَا أَبَا اَلْحَسَنِ مَا أَسْرَعَ اَللَّحَاقَ بِاللَّهِ ...»
اى ابا الحسن، من به سرعت به سوى خداوند مى‌روم.
منبع روایت: بحارالانوار، ج ۴۳، ص۲۱۷
