بسم اللّه الرّحمن الرّحیم
یک زن مثل هر انسانی نیاز به تفریح، نور، هوا، آفتاب دارد.
این‌ها نیازهای مشروعند.
اگر ما به نیاز مشروع پاسخ مشروع بدهیم، یعنی فضای تفریح حلال بدون حضور نامحرم برای زنان ایجاد کنیم مشکلی پیش نخواهد آمد.
مشکل از آن‌جایی آغاز می‌شود که برای نیاز مشروع زنان نه تنها بستر پاسخ حلال و مشروع ایجاد نکنیم بلکه با حذف بستر صحیح آن، به آن پاسخ نامشروع بدهیم.
مثلا با معماری، حیاط و فضای غیر مشرف را که در گذشته زنان و خانواده از آن استفاده می‌کردند حذف کنیم و به جایش خانه‌های آپارتمانی بسازیم. در این صورت نیاز زنان به آفتاب و هوا و گیاه در فضای محصور و باحیای خانه تأمین نمی‌شود و زنان برای تأمین این نیاز به راه‌های نامشروع روی می‌آورند.
این قاعده قابل بسط به مسائل دیگر نیز هست. مثلا در موضوع ازدواج، راه مشروع تأمین نیاز را بستیم، وقتی راه مشروع بسته شد جامعه خود به خود به سمت تأمین نیاز از راه غیر شرعی می‌رود.
برای از بین بردن گناه باید بستر گناه را از بین برد.
اگر دم از طرح حجاب و حیا و عفاف می‌زنیم ابتدا باید به این بسترها توجه کنیم.
بنده یکی از مهمترین دلایل شیوع بی‌حجابی را معماری می‌دانم و معماری وحشی غربی در جامعه یکی از مصادیق مهم ظلم علیه زن و خانواده است.
پ.ن: این همه روایت برای معماری داریم. چرا این ها وارد فقه و احکام شرعی ما نشده اند؟
