بسم الله الرحمن الرحیم
این تصویر از چه می‌گوید؟
از مادری که یک شیرمرد را زاد و در دامن خود پرورش داد.
شیرمردی که جهان را تکان داد و حالاحالا مانده تا اثر خون او معلوم شود.
حالا می‌خواهم از جنبه دیگر به این حرف و رسانه‌ای که دائما چنین تصویری را برای ما بازتولید می‌کند بگویم.
رسانه‌ای که مادری را «تنها» فضل «محض و منحصر» برای زن می‌داند.
مادری خوب است، عالیست...
اما این زن است که با رفتار و عقیده خود به این نقشی که در عالم خلقت به او واگذار شده «شأن» و ارزش می‌دهد.
می‌شود مادر بود اما در شأن مادری نبود...
القصه
▫️زنی را تصور کنید که مادر نمی‌شود به هر دلیل...
▫️دختری را تصور کنید که آرزویش همسری و مادریست اما این حق به هر دلیل از او سلب شده...
با بمباران این پیام‌ها چه حس و احوالی پیدا می‌کند؟!
اگر شما حس این افراد را نمی‌دانید، برایتان می‌گویم؛
این زنان و دختران وقتی دائم در معرض این پیام‌های یک‌جانبه قرار می‌گیرند حس بی‌کفایتی و بی‌ارزشی می‌کنند.
احساس می‌کنند از نقش جنسیتی خود در عالم آفرینش جا مانده‌اند.
حس حسرت دارند و آهی از عمق جان.
توجه انحصاری به نقش مادری به عنوان «تنها» فضل زن، چنین آثار و عوارضی در نگاه زنان و دختران جامعه ما دارد.
اما زن در نگاه خدا در جایگاه انسانی خود وقتی مؤمن باشد ارزشمند است،
وقتی متقی باشد کرامت دارد،
وقتی حیا داشت می‌تواند تا حد یک مَلَک رشد کند و بالا رود.
جدای از این که همسر باشد یا نباشد،
مادر باشد یا نباشد...
💎من دختری را می‌شناسم همسر و مادر نشد، اما رزق علمی و معرفتی ناب تمام عالم از وجود با برکت اوست...
فاطمه معصومه‌ای که پدرش گفت فداها ابوها
💎زنی را می‌شناسم که در دامن بدترین مرد عالم مادر نشد، اما برای یک پیامبر اولوالعزم مادری کرد و در ایمان به مرتبه‌ای رسید که جزء چهار زن برتر عالم شد.
آسیه همسر فرعون، زنی که در پیشگاه خداوند دعا کرد «رب ابن لی عندک بیتاً فی الجنة» و چه قدر عُرَفا برای عمق همین دعای کوتاه و میزان معرفت آسیه، حرف دارند.
👈این نقش‌ها نیستند که به ما ارزش می‌دهند، این ما، اختیار و نحوه عملکرد ماست که به نقش‌ها ارزش می‌دهد...
🖋پ.ن: راستی رسانه‌ای داریم که از فضل نقش پدری و همسری بگوید؟ یا القای حس بی کفایتی به مردان از این که همسر یا پدر نشده‌اند؟!
والعاقبة للمتقین
