بسم الله الرحمن الرحیم
مدت‌هاست عفت زنان و غیرت زنان در جنگ نرم مورد هجوم قرار گرفته است. در این یادداشت بنا دارم به دو مفهوم ناموس و غیرت بپردازم.
اول سراغ مفهوم ناموس می‌روم. چیزی که عامه از این مفهوم برداشت می‌کنند و این مدت هم مفصل روی آن مانور داده‌اند این است که وقتی می‌گوییم زن ناموس مرد است، یعنی زن جزء مایملک مرد است و مرد می‌تواند به‌عنوان مالک ، هرکاری خواست با او بکند. ازاین‌جهت در پی اثبات این هستند که زن ناموس مرد نیست!
بسم الله الرّحمن الرّحیم
استعداد به توانایی بالقوه درونی می‌گویند که می‌تواند بالفعل شود.
توانایی در انواع ورزش‌ها، توانایی‌های صوتی مثل خوانندگی، گویندگی و.. توانایی‌های علمی در انواع رشته‌های ریاضی، فلسفه و...
به همه‌ی این‌ها در دنیای امروز استعداد می‌گویند، استعدادی که برای انسان نوعی حق ایجاد می‌کند، حق بالفعل شدن این استعدادها و اگر کسی امکان بروز و ظهور و پرورش استعدادش را نداشت، به او ظلم شده است.
اما آیا استعداد انسان همین‌هاست؟
انسان ابعاد دیگری برای رشد و نمو ندارد؟
بسم الله الرحمن الرحیم
در مسائل زنان معمولا دو نگاه وجود دارد، یکی نگاه سیاه‌نمایی مطلق که همه چیز را بد و منفی و بحرانی می‌بیند.
این نگاه انسان را به ورطه ناامیدی و نگاه بدبینانه به همه چیز می‌اندازد.
نگاه دوم مثبت‌بینی محض و تصور شرایط خوب و عالی برای همه است.
این نگاه انسان را از واقع‌بینی، دیدن مشکلات و حل آن‌ها باز می‌دارد.
بسم الله الرّحمن الرّحیم
«ناخودآگاه»، بخشی از وجود انسان است که تمایلات و گرایش‌های مخفی در آن نهفته شده است. تمایلاتی که نمی‌شناسیم و کمتر به آن واقفیم. با شناخت این تمایلات، می‌توان آن را مدیریت کرد و به آن جهت داد؛ در جهت حق یا باطل.
این امیال نهفته در ناخودآگاه، با احساس و برانگیختگی عواطف می‌توانند ظهور کنند و این انرژی نهفته را آزاد کنند. احساساتی که می‌تواند سازنده باشد یا مخرب.
کاری که در رسانه انجام می‌شود دقیقاً همین است، مدیریت تمایلات و جهت‌دهی به آن‌ها از طریق اخبار، برانگیختگی احساسی-عاطفی، ذائقه سازی، نیاز سازی و ...
بسم الله الرحمن الرحیم
در سطح حکومت جهانی و ایدئولوژی‌ها، دیگر سطح مواجهه با هلاکت حرث و نسل، فردی و حتی محدود به جامعه و کشور خاص نیست. بلکه فساد و نابودی حرث و نسل سیستماتیک و نظام‌مند می‌شود و نام‌های جدید به خود می‌گیرد. نامی چون دفاع از حقوق زنان که ظاهر زیبایی دارد اما باطن آن، نابودی زنان است.
این بار نه‌تنها افراد، بلکه سازمان ها و نهادهای اختصاصی برای رسیدن به این اهداف باطل تعریف می شوند. سازمان ملل و نهادهای زیر مجموعه آن مثل یونسکو و تمامی دفاتر آن، مامور به اجرای دین جهانی لیبرالیسم در قالب اسناد و معاهده‌های بین‌المللی رفع خشونت از زنان، حقوق کودک و تدوین اسنادی چون 2030 هستند.
